Το τζούντο είναι άθλημα που σε γυμνάζει, αλλά παράλληλα σε μαθαίνει να αμύνεσαι. Στην πραγματικότητα ο αθλητής χρησιμοποιεί την δύναμη του αντιπάλου του για να τον ανατρέψει. Όσο δυνατότερα κινηθεί εναντίον του, τόσο ευκολότερα τον ανατρέπει. Οι λαβές είναι βασισμένες στο να μπορεί κάποιος να ρίξει πιο μεγαλοσώμους αντιπάλους από αυτόν χωρίς να χρησιμοποιήσει τη δυναμή του αλλά πιο «ευγενικό» τρόπο.
Αυτή ήταν και η επιθυμία του ιδρυτή του τζούντο Τζιγκόρο Κάνο, που γεννήθηκε στην Ιαπωνία το 1860. Ήταν πτυχιούχος πολιτικών και οικονομικών επιστημών, αλλά και άριστος γνώστης της παιδαγωγικής της φυσικής αγωγής και των πολεμικών τεχνών. Θέλησε να δημιουργήσει μία πολεμική τέχνη, ένα άθλημα, με τους λιγότερους δυνατούς τραυματισμούς. Άλλωστε judo, σημαίνει ο δρόμος της ευγένειας και της ευλυγισίας ( ju =ευγενής – δεξιοτέχνης, do = οδός). Αλλά βασικός στόχος του αθλήματος εκτός από την διάπλαση του ανθρώπινου σώματος και την διαμόρφωση του ανθρώπινου χαρακτήρα, μέσω της πνευματικής και ηθικής πειθαρχίας ήταν (και είναι) να μετατραπεί το τζούντο από μία νέα πολεμική τέχνη,σε πραγματικό τρόπο ζωής.